در ارتودنسی برای حرکت دادن دندانها از نیروی ملایم استفاده می شود این نیرو از طریق سیم های که فنریت بالایی دارند تامین می شود و از طریق براکت هایی که به دندانها چسبانده شده اند به دندان و استخوان اطراف ریشه دندان منتقل می شود. تاثیر این نیرو بر روی استخوان به نحوی است که در جهت حرکت دندان استخوان تحلیل پیدا می کند و در جهت مخالف استخوان ساخته می شود. در حدود 100 سال از زمان ارایه اولین دستگاه ثابت ارتودنسی می گذرد. برای قرار دادن دستگاههای اولیه در یک قرن پیش لازم بود تمام دندانها از یکدیگر جدا شوند، این مسئله ناراحتی فراوانی برای بیمار ایجاد می نمود.بنابراین طبیعی بوده و هست که وسایلی طراحی شوند تا راحتی بیشتری برای بیمار و متخصص ارتودنسی فراهم کنند. بعد از ابداع اولین وسایل پیشرفت های متعددی در حوزه های مختلف رشته ارتودنسی رخ داده است بطوریکه نزدیک به صد نوع وسیله مختلف در سالیان گذشته عرضه شده است. گروهی از جدید ترین براکتهای معرفی شده به بازار براکتهایی هستند که برای اتصال سیم به براکت نیازی به کش نداشته و از طریق مکانیسم قفل وبستی که درآنها تعبیه شده است سیم به براکت متصل می شود.این گروه از براکت ها به براکت های selfligated مشهور هستند.از رایج ترین براکت های این گروه سیستم های ارتودنسی دیمون(Damon)، اینوویژن(In-Ovation)، اسپید(Speed) می باشند.مهمترین نکته ای که در تبلیغ این وسایل از طرف شرکت های تولیدکننده برای متخصصان ارتودنسی ارایه می شود کاهش مدت زمان ویزیت بیمار ،کاهش طول دوره درمان و کاهش نیاز به کشیدن دندان و کاهش درد و ناراحتی بیمار است. هر یک از این موضوعات موافقان و مخالفانی دارد. فایده اصلی کاهش زمان معاینه بیمار برای متخصص ارتودنسی این است که امکان درمان بیماران زیادتر و سرویس دهی به تعداد زیادتری ازبیماران را فراهم می کند. در نقطه مقابل این مسئله مطرح است که در تشخیص دقیق تر در رشته ارتودنسی صحبت کردن با بیمار جایگاه ویژه ای دارد.بسیاری از متخصصان ارتودنسی نکات مهم تشخیصی خود را در طی سلام و احوالپرسی اولیه با مشاهده حرکات لب و نحوه صحبت کردن بیمار بدون اینکه بیمار متوجه شود کشف می کنند. بنابراین گذراندن وقت بیشتر امکان کشف مشکلات بیشتری را فراهم می کند. تمام ادعاهایی که در ارتباط با یک محصول جدید ارایه می شود هنگامی از نظر متخصصان ارتودنسی تایید می شود که تحقیقا ت معتبر از سوی مراکز علمی معتبر آنرا تایید کند. تحقیقاتی که بدون در نظر گرفتن اصول تحقیق صحیح توسط تولید کننده ها انجام می شود صحیح نیست.نتیجه این بررسی نشان داد تفاوت معنی داری درادعا های اشاره شده در بین دستگاههای مختلف نسبت به یکدیگر وجود نداشت. مهمترین موضوع ،تفاوت مهارت فرد درمان کننده است بطوریکه مهارت متخصص ارتودنسی می تواند نقاط ضعف یک دستگاه را تحت پوشش قرار دهد . بنابراین این مهارت متخصص ارتودنسی است که می تواند فرد را درمان می کند نه وسیله یا سیستم خاص. گروه دیگری از وسایل جدید ،پلاک های متحرک شفافی هستند که به دلیل دید کمتر و قابل برداشت بودن توجه افراد را جلب می کنند.این وسایل بنام سیستم های Esix یا Invisalign معروف هستند.تبلیغات در مورد این وسایل بطور اغراق آمیزی درمان کوتاه و نامریی را تبلیغ می کند که به هیچ عنوان صحیح نمی باشد.اگر با دقیق ترین روش یعنی قالب گیری و ارسال به لابراتوار معتبر هم انجام شود قادر به تامین تمام حرکات دندانی نخواهد بود.هزینه تهیه پلاک ها توسط لابراتوار حداقل 2000 دلار خواهد بود که برای درمان در این سطح مناسب نیست.بهترین کاربرد این وسایل در حفظ نتایج درمان ارتودنسی ثابت است که در این مورد هم با توجه به تغییر جریان بزاق در سطح دندان ها مسئله تغییر رنگ یا پوسیدگی دندان ها افزایش می یابد