براکت شفاف ارتودنسی به دو صورت شفاف یا همرنگ دندان یا همان سفید در درمان ارتودنسی به کار می رود. البته هنوز سیمی که برای درمان به کار می رود فلزی است. پس این نوع از ارتودنسی به طور کامل نامرئی نمی باشد. بلکه میزان دیده شدن را کاهش می دهد که مخصوصا این کاهش دیده شدن در مشاهده از فواصل دور بیشتر است.
به طور کلی اگر دندان های شما بسیار روشن است ، استفاده از براکت های شفاف نمای بهتری ایجاد می کند و اگر دندان های زردتری دارید از لحاظ زیبایی بهتر است از انواع هم رنگ دندان استفاده کنید. ولی بهتر است در نهایت از نظر متخصص ارتودنسی استفاده کنید. البته باید بدانید با استفاده از این براکت ها فقط رنگ آنها متفاوت می باشد و درمان ارتودنسی در نهایت به صورت معمولی و با سیم و کش انجام می شود. اما استفاده از براکت های شفاف معایب هم دارد. به طور مثال معمولا درمان با براکت های شفاف به علت مشکلات تکنیکی معمولا بیشتر طول میکشد. یکی از علت هایی که باعث این مشکل می شود این است که چون این براکت ها به شکستن حساس تر می باشند. لذا معمولا متخصص ارتودنسی نیروی ضعیف تری اعمال می کند که باعث کند شدن درمان می شود. همچنین شکستن های بیشتر این نوع براکت ها هم روند درمان را کند می کند.
به علت حجیم تر بودن براکت های شفاف امکان آزرده کردن بافت نرم لب و گونه هم بیشتر می باشد. همچنین درمان ارتودنسی با براکت های شفاف هزینه بیشتری از براکت های فلزی دارد.
از معایب دیگر این است که با وجود استفاده از سیم های فلزی به صورت کامل ارتودنسی نامرئی محسوب نمی شود. درنهایت موادی که در این براکت ها از آن ساخته می شوند می تواند از آلومینامونوکریستال باشد که شفاف تر است. یا از نوع پلی کریستال باشد که سفیدتر می باشد. البته انواع پلاستیکی هم قبلا وجود داشت که به علت مشکلات زیاد از بازار درمان ارتودنسی حذف شد.
در نهاین توصیه ما به شما این است که از متخصص ارتودنسی خود مزایا و معایب هر یک از این روش ها را بخواهید و نظر ایشان را در اولویت قرار دهید.
سن مراجعه ارتودنسی
شکلی که بیشتر بیماران با آن روبهرو هستند، مشکلات دندانی و نامرتبی دندانهاست. زمان مناسب برای شروع درمان ارتودنسی برای این افراد سنین 12 تا 13 سالگی است چون در این سنین دندانها در حال رویش فعال هستند اما ...در مورد بیمارانی که مشکلات اسکلتی دارند، به عنوان مثال فک بالای آنها جلوتر از موقعیت طبیعی است یا برعکس فک پایینشان عقبتر از موقعیت مناسب خود قرار گرفته است، بهترین زمان برای شروع درمان سالهای آخر قبل از بلوغ است چون میتوان از بلوغ برای درمان این ناهنجاریها استفاده کرد.
بنابراین سن 9 سالگی برای دختر خانمها و سن 11 سالگی برای پسرها را برای این گروه از بیماران توصیه میکنیم. کودکان در این سنین در اواخر دوره دندانی مختلط هستند، یعنی دورهای که هم دندانهای شیری و هم دندانهای دایمی در دهان قرار دارند و به علاوه سرعت رشد در کودکان در قله خود قرار دارد.
من اعتقاد دارم سن شش سالگی همزمان با رویش اولین دندان آسیا است، بهتر است کودک از سوی یک متخصص ارتودنسی معاینه شود تا تابلویی از آینده بیمار برای والدین تصویر شود، به این ترتیب وضعیت مشکلات بیمار در آینده به والدین گوشزد میشود و اگر قرار است در سن مشخصی اختلالی برای کودک به وجود آید، پیشبینی شده و اقدامات پیشگیری و درمانی به موقع انجام خواهد گرفت.
این مشاوره فقط با هدف هدایت والدین انجام میگیرد و لازم است درمانهای ارتودنسی معدودی از این سن آغاز شود.
مدت استفاده از پلاکها بستگی به مشکل و ناهنجاری بیمار دارد. اگر یک بیمار در سن مناسب، درمان ارتودنسی را آغاز کند، حدود 1.5 تا 2 سال طول مدت درمان ارتودنسی او خواهد بود.
البته به دنبال آن برای حفظ نتایج درمان، باید برای مدت مشخصی از دستگاهها (پلاکهای) ارتودنسی نگهدارنده استفاده کند. استفاده از این پلاکها برای حفظ و تثبیت موقعیت جدید دندانها لازم است بنابراین به صورت متداول یک درمان ارتودنسی 2 تا 2.5 سال طول میکشد.
اگر عامل مسبب ناهنجاری هنوز وجود داشته باشد، زمان استفاده از پلاکهای ارتودنسی نگهدارنده، طولانیتر میشود.
اگر استفاده نشوند، ناهنجاری دندانی خیلی سریع بازمیگردد و دندانهای ردیف شده خیلی سریع به حالت اولیه خود باز میگردند.